Powieść „Im przeznaczone” kreśli drogi determinujące naszą tożsamość, wskazując na marzenia i czyny naszych rodziców, ale pokazuje również, że sami mamy w sobie siłę, by być kim chcemy i by żyć w taki sposób, jaki sami uznamy za słuszne. Niezwykłe ciepło płynie z zakończenia książki. Okazuje się, że miłość i tak wygrywa! FRAGMENT RECENZJI: „Po raz kolejny Alžběcie Bublanovej udało się z łatwością przeniknąć do wnętrza swoich bohaterów, choć ich perypetie nie są łatwe. O sile powieści »Im przeznaczone« nie świadczy objętość, ale sposób w jaki autorka prowadzi narrację. Jest to lektura wymagająca skupienia, która szczególnie mocno rezonuje u wrażliwych czytelników.” – Baru Javorková, Knihomilka O AUTORCE: Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania w ramach projektu Kursy z Salonu i wydaje lokalny magazyn „Náměsíčník” o jednej z praskich dzielnic.

O autorce: Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu”, „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. O książce: Psychologiczna proza, która zagląda w duszę i niesie obserwacje dotyczące życiowych wyborów. Daje nadzieję, że nie jest za późno, by żyć. Bohaterka „Kamienicy" obserwuje ludzi i snuje w głowie ich wydumane historie. Analizuje siebie, własne ciało i podejmowane decyzje. Poświęca dużo uwagi córce, która wyszła z nałogu alkoholowego i także uczy się żyć na nowo. „Kamienica" opowiada o nieubłaganym przemijaniu, zapomnianych pasjach i porzuconych pragnieniach oraz próbach powrotu do swojego serca. Jest idealną lekturą, bo dodaje wiary we własne siły i przekonuje, że nigdy nie jest za późno na życie pełną piersią. To książka, którą warto częstować się codziennie po kawałku. Alžběta Bublanová posiada oryginalny styl snucia historii. Rozmyślnie zadaje pytania o sens życia, zwinnie obrazuje relacje matki i córki, przekonująco interpretuje myśli. W twórczości stawia na prozę życia, opisując ją szczegółowym językiem i tworząc świadomie ukształtowany obraz postaci. Jej wizja daje nadzieję, że można pójść nową drogą, na którą dotychczas nie miało się odwagi. Fragment recenzji: „Autorka bardzo szczegółowo zajmuje się psychologią postaci matki i córki, ich bardzo skomplikowaną relacją naznaczoną alkoholizmem córki. Żadna z postaci nie stanowi odzwierciedlenia doświadczeń autorki. Alžběta Bublanová nie jest w wieku zbliżonym do książkowej matki, która jest na emeryturze, ani nie ma doświadczenia książkowej bezdzietnej córki, poruszającej się na krawędzi egzystencji. Mimo to autorka pokazała obie postacie bardzo dobrze i wiarygodnie. Dzięki bogatemu językowi „Kamienica” staje się literaturą, która się nie narzuca, ale jest bardzo interesującą, świadczącą o talencie jej autorki, która, jak podkreśliłem na wstępie, ma jeszcze wiele przed sobą.” – Jiří Lojín, Vaše Literatura

Rozdrażniona życiem piętnastoletnia Adéla pragnie decydować o sobie tu i teraz, dlatego często ucieka do nocnego baru Cisza. Opuszcza szkołę i dom, a jedynym stałym elementem jest dla niej ten bar. Świat dziewczyny z czasem się zmienia, podobnie jak jej ambicje i aspiracje. Idziemy za bohaterką, przyglądając się jej, gdzie jeden rozdział to jeden rok. Mijając trzydzieste urodziny Adéli, widzimy, jak wyimaginowany krąg się zamyka. ------- Mocna, kipiąca od emocji powieść Alžběty Bublanovej obnaża naturę koła życia. W pogoni za dorosłością i złudną wizją szczęścia można się zatracić. Każdy, podobnie jak bohaterka, ma własną Ciszę, w której szuka schronienia, uciekając przed uwierającą rzeczywistością. Jola Bugała-Urbańska z @Czytanie.na.platanie -------- Alžbeta Bublanová uświadamia, że jeśli czujemy w sobie pustkę, to staramy się ją zapełnić w przeróżny sposób. Otchłań wciąga Adélę i chce przejąć kontrolę nad jej życiem, wywołując w dziewczynie chęć ucieczki, rozczarowanie codziennością i trudne emocje. Refleksje nad sensem życia mogą przytłaczać bez względu na wiek. Barbara Pawliczek, autorka „Punktu wspólnego” -------- Wypijam pierwszy kieliszek. – Czuję nienawiść – szepczę. – Do kogo? – Do rodziny. Ale też do siebie. Nie wiem, co to jest. Jakaś potrzeba, aby coś osiągnąć. Już teraz. Nie czekać, aż będę miała trzydzieści lat. Boję się, że potem już się nie da. Albo coś zrobię teraz, albo już nigdy. Potem będę już zbyt leniwa. Zacznę rodzić dzieci. Znajdę pracę, w której będę miała spokój. Rano do pracy, z pracy do domu do męża, po drodze wstąpić do sklepu, zrobić zakupy, ugotować obiad. I do tego dzieci. Każdy dom jest taki sam. I czekanie na urlop. A potem na śmierć. Nikt nie ma nic innego. Ja tak nie chcę. Barmanka mi dolewa. – Życie cię uspokoi. -------- Alžběta Bublanová w 2012 r. zdobyła nagrodę Máchova růže od Akademii Czeskiej Literatury za zbiór opowiadań „Čtyři stěny”. Opublikowała powieści „V Tichu” (W ciszy), „Barák” (Kamienica), „Ti, kterým se narodíš” (Im przeznaczone) oraz opowiadania „Odraz ode dna”. Jest współautorką poradnika dla pisarzy „Cvičebnice tvůrčího psaní: I Shakespeare nějak začal” (Ćwiczenia kreatywnego pisania. I Szekspir jakoś zaczynał). Urodzona w Brnie, ukończyła Akademię Literacką im. Josefa Škvoreckiego w Pradze. Od ponad czterech lat uczy kreatywnego pisania i wydaje lokalny magazyn o jednej z praskich dzielnic.

Inf. o książce: Tomik poezji „Rewolucja” z jednej strony jest okazją do rozmowy o depresji, a z drugiej narzędziem, które pozwala na dialog wewnętrzny. Publikacja powstała dzięki wsparciu Fundacji Moc Kobiet w ramach programu Widzialne. Dochód wydawnictwa ze sprzedaży tomiku zostanie przeznaczony na kontynuację programu. „Rewolucja” porusza problem wyobcowania, poczucia braku zrozumienia, upadku wartości, jest obrazem depresji i wychodzenia z niej. Zwraca uwagę na samotność osób bardziej wrażliwych. Pokazuje drogę poszukiwania własnego miejsca na ziemi. Obrazuje też, jak ważne może okazać się wsparcie ze strony otoczenia. Inność może stać się siłą, wystarczy spojrzeć z odpowiedniej perspektywy. To także swoisty poradnik dla każdego człowieka, mający pokazać, że każdy zasługuje na szacunek i szansę bycia sobą. Komentarz eksperta: „Życie jest metafizycznym dramatem, który zmiękcza rutyna, schematy poznawcze i przyzwyczajenia. (…) Nasilenie zaburzeń psychicznych odzwierciedla, na ile nasze wyobrażone ja nie pokrywa się z ja autentycznym. (…) Wiemy, że w obrazie świata przeżywanym w depresji jest mniej zafałszowań poznawczych niż u tzw. zdrowego człowieka. Chcesz podejrzeć taki prawdziwy, nagi świat przeżyć – przeczytaj wiersze, które stworzyła osoba doświadczająca tu i teraz dramatu egzystencjalnego człowieka współczesnego.” – prof. Marek Krzystanek (psychiatra, kierownik Kliniki Rehabilitacji Psychiatrycznej Katedry Psychiatrii i Psychoterapii SUM, metafizyk, gnostyk i poeta) Fragm. recenzji: „Rewolucja to ciekawy i cenny projekt. Właśnie takie książki są wielką nadzieją dla ludzi.” – Magdalena Leszner-Skrzecz, malarka, pisarka, założycielka portalu France&Style Informacja o autorce: Magdalena Bukowiec Mieszkanka podtarnowskiego Świebodzina, ur. w 1994 r. w Tuchowie. Absolwentka WSB NLU na kierunku zarządzanie. Miłośniczka natury, wegetarianka. Żyje z głową w chmurach. Indywidualistka. Od zawsze otoczona książkami. Zwolenniczka form tradycyjnych. Relaksuje się w zaciszu własnej biblioteczki.

Zsyłka na Wschód, powrót do kraju i służba dla Polski w Wietnamie, Etiopii i na Islandii. Dziennik obejmuje także okres transformacji po ’89 roku, w którym z głębokim niepokojem autor dokładnie notuje bieżące wydarzenia i rozprawia o przyszłych losach kraju. „Konsul” to idealny punkt wyjścia do rozmów o historii i bieżącej sytuacji geopolitycznej Polski. Fragment recenzji: „Pisane piórem szlachetnego człowieka do dziś niegodzącego się na świat upokorzeń i niesprawiedliwości, niezależnie od granic.” Magdalena Pramfelt (Prezydent Stowarzyszenia Konsulów Honorowych w Polsce) Stanisław Dąbrowa-Laskowski Doktor nauk ekonomicznych. Emerytowany praktyk gospodarki morskiej i służby dyplomatycznej. Lwowski kresowiak. Sybirak po sowieckiej zsyłce na stepy północnego Kazachstanu. Autor książek wspomnieniowych oraz artykułów w prasie ekonomicznej. Owdowiały mąż Oleńki, ojciec Halinki i zięcia Krzysztofa, dziadek Agnieszki. Spis treści: Wprowadzenie Spoglądając przez prawe ramię Jak przeżyliśmy w sowieckim raju Wietnam – lekcja politycznego rozsądku W Addis Abebie i Rejkiawiku Polski tramwaj Z deszczu pod rynnę Kartki rozsypane Konstytucja Nasze Trójmiasto Kwestie nacjonalistyczne O wszechświecie, człowieku oraz ewentualnym Stwórcy Żeby Polska była Polską Miałem sen

O książce: Znany i doceniany w PRL reportażysta w 1989 roku przybywa na Madagaskar, by poznać jego historię i panoramę społeczną oraz zebrać materiały do nowej książki. Wyspa jeszcze przed II wojną światową stała się polską kolonią i zachowała odrębność polityczną. Kiedy dziennikarz stawia pierwsze kroki w Nowej Warszawie na Madagaskarze, nic nie zapowiada, jak blisko znajduje się oko cyklonu, w którym ścierają się stary porządek z nowym. Czy warto kłaść na szali życie w imię prawdy i rzetelności dziennikarskiej? Czy jest możliwe przeżyć wśród wygasłych wulkanów, wśród ludzi o sercach kipiących nienawiścią i żądzą władzy. RECENZJE: I „Mocna, odważna, wielowymiarowa. Maciej Zajączkowski stworzył opowieść, w której precyzyjnie dopracowana fabuła staje się pretekstem do refleksji nad znaczeniem wolności, postępu i prawdy. "Czerwona ziemia" to historia pozostająca w pamięci na bardzo długo.” Joanna Dulewicz, pisarka II „Mówi się, że nie ma nic bardziej przerażającego od rzeczywistości. Otóż jest... To alternatywna rzeczywistość „Czerwonej ziemi". Zajączkowski zabiera cię w podróż ku prawdzie, gdzie biletem wstępu jest odwaga. Jeśli kłamstwo to prawda w masce, determinacja będzie dłonią, która ją zedrze. Czy będzie to twoja dłoń?” Bartosz Soczówka, Bliskie Spotkania III „Fascynująca fabuła i porywający, reporterski styl młodego pisarza. Książkę czyta się jednym tchem i czeka z niecierpliwością, co będzie dalej.” Agata Misiurewicz-Gabi, dziennikarka O autorze: Maciej Zajączkowski Urodzony w 1992 roku w Warszawie. Absolwent prawa i stosunków międzynarodowych, aktualnie doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu – audytor. Z zamiłowania – podróżnik. SPIS TREŚCI: PROLOG Bealanana, 6 grudnia 1989 r. LIPIEC Warszawa, 3 lipca 1989 r. Rozdział 1. NOWA WARSZAWA Nowa Warszawa, 18 listopada 1989 r. Rozdział 2. GUBERNATOR Nowa Warszawa, 20 listopada 1989 r. Rozdział 3. BAL W OPERZE Nowa Warszawa, 22 listopada 1989 r. WRZESIEŃ Warszawa, 8 września 1989 r. Rozdział 4. DZIEŃ POROZUMIENIA Assada, 23 listopada 1989 r. Rozdział 5. LATARNIK Dolina Ankeziny, 25 listopada 1989 r. Rozdział 6. ANTANANARYWA Lotsohina, 26 listopada 1989 r. PAŹDZIERNIK Warszawa, 28 października 1989 r. Rozdział 7. INTERIOR Antananarywa, 27 listopada 1989 r. Rozdział 8. SIEDEMNASTY Okolice Manakany, 29 listopada 1989 r. Rozdział 9. W STRONĘ DOMU Nieznane, 30 listopada 1989 r. EPILOG Bealanana, 6 grudnia 1989 r.